Heei heei,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven en geüpload heb. Ondertussen ben ik alweer over de helft van mijn 5e week hier in Zambia. De tijd gaat zo snel… De afgelopen twee weken heb ik het best druk gehad en daarbij ben ik nog een weekje niet helemaal fit geweest waardoor ik niet echt heb geschreven. Natuurlijk wil ik het liefst elke dag omschrijven maar dat gaat nogal moeilijk worden aangezien het alweer meer dan twee weken geleden is en ik in die tijd veel dingen heb meegemaakt.

In die twee weken hebben we een bezoekje gebracht aan de kerk. Religie is hier in Zambia een groot onderdeel van de cultuur en ondanks het feit dat ik niet gelovig ben, vind ik dat een bezoekje aan de kerk er zeker bij hoort. Er werd veel gezongen, gedanst en omdat het die zondag moederdag was kregen alle mama’s een kadootje van hun kinderen. De moeders moesten allemaal voor in de kerk gaan staan en terwijl ze met zijn allen een liedje zongen gaven hun kinderen een kadootje. Dat was echt heel mooi om te zien. Na de dienst kwam er een vrouwtje van de kerk naar me toe en ze vroeg of ik buiten even met haar wilde praten en dus deed ik dat. Ze stelde me de vraag of ik er 100% zeker van ben dat ik naar de hemel zou gaan als ik nu dood zou gaan. Pfoe, die vraag had ik niet aan zien komen. Ik vond het nogal moeilijk om daar antwoord op te geven dus zei ik maar gewoon dat ik het niet 100% zeker wist. Gelukkig nam ze genoegen met mijn antwoord. Daarna begon ze allerlei stukjes uit de bijbel voor te lezen om me er van te overtuigen dat ik naar de hemel zou gaan. Toen vroeg ze of ik bereid was Jezus in mijn hart te laten en gedoopt te worden. Weer zo’n vraag waar je niet even zomaar ja op antwoordt.

Gelukkig lukte het me uiteindelijk om op een aardige manier te zeggen dat ik het allemaal eerst even aan wil zien en dat ik nog niet meteen gedoopt wil worden. Na een lang gesprek moest ik samen met haar bidden en daarna kon ik weer terug in de kerk gaan zitten. Al met al was het een hele mooie ervaring en ik denk dat ik zeker nog een keer een kerk in Zambia ga bezoeken. Gewoon omdat je op deze manier heel veel over de Zambiaanse cultuur leert kennen.

Verder was het natuurlijk weer runningclub en soccerclub. Beiden waren zoals altijd weer super leuk. Ik verbaas me elke keer weer hoe hard die kinderen kunnen rennen. En dat dan vaak nog op blote voeten ook (!). Ook zijn we een paar keer de restjes weg wezen brengen. Ik weet niet of ik hier al een keer over heb geschreven maar in het huis gooien we het eten dat over is nooit weg. We brengen het altijd naar gezinnen bij ons de buurt. De meeste kinderen in die gezinnen gaan ook naar de school hier in de buurt waar we regelmatig helpen. Zo hebben we de afgelopen weken op woensdagmiddag steeds pubertytalk gedaan op die school. Heel veel kinderen hebben nogal wat vragen omdat het thuis gewoon taboe is om over bepaalde dingen te praten en juist voor deze kinderen is het belangrijk dat ze het een en ander weten om HIV te voorkomen.

Een van de vrijwilligers bij ons in het huis was erachter gekomen dat een weeshuis hier in de buurt heel veel hulp nodig heeft. Het weeshuis wordt momenteel nog gebouwd en het wordt gerund door een Duitse mevrouw en haar man. Ze hebben heel veel hulp nodig met onder andere verven en natuurlijk ook gewoon met het voor de kinderen zorgen. Gister ben ik er even een kijkje gaan nemen en heb ik geholpen met het verven van de toekomstige speelkamer. Ik ga sowieso vaker naar dit weeshuis om te helpen want het koppel kan elke vorm van hulp goed gebruiken.

Qua toeristische dingen heb ik ook weer het een en ander gedaan. Afgelopen zaterdag heb ik een microlight flight over de victoriawatervallen gedaan. In een inimini open vliegtuigje vlogen we over de watervallen. Het was echt een heel mooi uitzicht en een supermooie ervaring. Ook zijn we naar het Livingstone Museum geweest. Ik ben echt totaal geen museummens maar ik vond gewoon dat ik het gezien moest hebben. Omdat ik nu mijn verlengde visa heb en ik nu dus eigenlijk een burger in Zambia ben, kon ik naar binnen voor de lokale prijs ( 2 kwacha = 20 cent). Voor 20 cent was het zeker de moeite waard om even een kijkje te nemen. Alhoewel het allemaal best interessant was, was ik toch blij dat we uiteindelijk weer buiten stonden.

Tot nu toe vind ik het nog steeds heel erg leuk hier in Zambia. Vooral de lieve kindjes maken het zo leuk. Als we hier de straat uitlopen komen we altijd langs een huis waar de kindjes elke dag uitgerend komen om ons een high five te geven. We noemen ze de “high five kids”. Er gaat geen een dag voorbij dat ze niet naar buiten komen voor een high five. Ook mijn huisgenoten zijn allemaal super aardig dus dat maakt het allemaal heel erg leuk.

Ik hoop dat ik snel weer wat kan uploaden!!

X